“De toegankelijke samenleving, de ratificatie van de universele rechten van mensen met een beperking. Ik hoor u denken, is dat nou nodig? Hebben we niet genoeg aan ons hoofd in deze wereld? Zijn het wereldproblemen? Nee en ja. Gewoon meedoen zou geen probleem moeten zijn, maar dat is het wel.
Toen ik mijn carrière bij MEE 16 jaar geleden in de Achterhoek begon heb ik mij samen met een groepje mensen met een beperking hard gemaakt voor een verbetering van de toegankelijkheid in Doetinchem en omgeving. Toegankelijkheid betekent letterlijk: kan ik er in en er ook weer uit? Het kan gaan om een drempel bij een cafeetje, stoplichten die te kort op groen staan voor mensen in een rolstoel, maar ook om informatie die te ingewikkeld is voor mensen met een lager IQ.
De acties van deze werkgroep waren positief prikkelende, want dat was een belangrijke voorwaarde. We loofden een prijs uit voor ondernemers en instanties die het goede voorbeeld gaven en deden kleine onderzoekjes met de hulp van studenten. Ieder jaar kozen we een bepaald thema uit, liefst aansluitend bij het thema van de landelijke Week van de Toegankelijkheid. En de gemeente Doetinchem pakte dit altijd heel serieus op en adopteerde zelfs de prijs. Niet verwonderlijk omdat Kamerlid Otwin van Dijk daar destijds de wethouder van dienst was.
Na een paar jaar kreeg ik zelf een andere functie en werden mijn werkzaamheden overgenomen. De toegankelijkheidsacties raakten een beetje naar de achtergrond, ook omdat ik dacht dat het daarmee eigenlijk wel goed zat. Maar opeens popt het dit jaar weer op. Want het zit helemaal niet goed met die toegankelijkheid. Nederland heeft lange tijd de ratificatie van het VN-verdrag voor gelijke rechten van mensen met een beperking tegengehouden. Dat wil zeggen, dat het niet is omgezet in wet- en regelgeving. Dit betekent dat mensen met een beperking niet het recht kunnen claimen op onbeperkt meedoen, oftewel het recht op optimale toegankelijkheid, gelijkheid en zelfstandigheid. Dat is op zijn minst opvallend te noemen als je via andere wetten vraagt van mensen om mee te doen op alle gebieden: in werk, wonen, onderwijs en vrije tijd.
Gelukkig ligt het nu bij de Eerste Kamer. Het verdrag is er bijna helemaal door. Dit betekent niet dat we er dan al zijn. Feitelijk begint het daarna pas. Want hoe gaan we er dan voor zorgen dat gemeenten, bedrijven maar ook iedere burger regelt dat mensen met een beperking daadwerkelijk mee kunnen doen? In mijn volgende blog ‘Waarom wij allemaal baat hebben bij een toegankelijke samenleving’ zal ik aan de hand van voorbeelden laten zien hoe iedereen profiteert van een inclusieve samenleving en hoe wij hier zelf ons steentje aan bij kunnen dragen.”
Wordt vervolgd.
Blogger: Christel de Krosse
senior consulent Expertisecentrum MEE Gelderse Poort
Nog geen reacties.