Ervaringen met het Autisme Belevingscircuit (ABC)
Anna Perger en Ariëlle Vermeulen, twee maatschappelijk werkers in opleiding aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen kregen de kans om binnen hun stage als bruggenbouwer bij MEE Gelderse Poort het Autisme Belevingscircuit te doorlopen. Zij vonden het een hele bijzondere ervaring!
Hoe Anna het beleefde
“Als ik terugkijk op het Autisme Belevingscircuit is mij één onderdeel in het bijzonder bijgebleven. Hierbij moesten Ariëlle en ik omstebeurt een puzzel van zeven stukken maken. De trainer liet ons eerst een afbeelding zien van hoe de puzzel uiteindelijk moest worden. Omdat ik wist dat de puzzel niet vanzelfsprekend was, probeerde ik op allerlei manieren ernaar te kijken. Eerst verbond ik de stukken aan elkaar met dezelfde kleur. Vervolgens verbond ik de stukken aan elkaar die samen een vorm zouden kunnen voorstellen.
Deze twee manieren leverden helaas geen oplossing. Daarna begon ik te kijken naar de vorm van de stukken en liet ik mij niet langer beïnvloeden door de afbeelding die ik in mijn hoofd had. Deze manier werkte heel goed en binnen één minuut was de puzzel klaar! De afbeelding die ik vantevoren te zien kreeg kwam echter niet overeen met het resultaat. Dit was de bedoeling. De boodschap was dat mensen met autisme vaak meer uitgaan van details/onderdelen (zoals kleurverschillen) dan van een geheel (de vorm) en het ervaren van wat daar de voor- en nadelen van zijn.
Nu ik het Autisme Beleving Circuit heb doorlopen, heb ik het gevoel dat ik een persoon met autisme beter kan begrijpen en dat ieder persoon met autisme uniek is. Ook zal ik kritischer gaan kijken naar mijn eigen handelen in contact met iemand met autisme, waarbij ik ook naar mijn eigen fouten durf te kijken.”
De ervaringen van Ariëlle
“Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is het onderdeel waarbij je moet vertellen hoe de mop eindigt. Klinkt simpel toch? Dat dacht ik ook, maar ondertussen dat je luistert naar diegene die de mop vertelt, moet je ook staan op een soort kussentjes. En daar begon het eigenlijk al mee: deze lagen niet naast elkaar en alleen dat ging al ging tegen je gevoel in. Ik had de neiging om deze recht naast elkaar te leggen maar dat mocht niet. Ondertussen dat je staat te wiebelen, moet je luisteren naar de mop die verteld wordt via de laptop. En om het ‘gemakkelijk’ te maken: je hoort ondertussen geritsel, gerommel en muziek.
Ik kon geen woord van de mop volgen! En zo ervaren over het algemeen mensen met autisme de wereld ook. Alles komt zo luid op je af en je hebt daardoor moeite om je te concentreren. Logisch ook, niemand zou zich met zoveel prikkels kunnen concentreren. Bijzonder om dit zo te mogen ervaren!
Ik denk dat ik mensen met autisme nu beter kan begrijpen. Niet elk persoon met autisme is uiteraard hetzelfde. Wat ik heb geleerd is je handelen aan te passen als je merkt dat bijvoorbeeld een kind met autisme niet begrepen heeft wat je hebt verteld. Niet het kind heeft het fout gedaan, maar jij hebt het niet goed uitgelegd. Dat is een ander perspectief. Dit wil ik graag meenemen in mijn opleiding en later in het werkveld als maatschappelijk werker.”